Każdy z nas spotkał ten typ człowieka. Zawsze pragnący być w centrum, głośny, prowokujący, za wszelką cenę chcący zwrócić na siebie uwagę. To prawda, mogą bywać irytujący, ale do pewnego stopnia świat sprzyja histrionikom. Dzięki wysokim umiejętnościom społecznym mogą, mniej lub bardziej świadomie, manipulować innymi i wspinać się po szczeblach kariery i życia towarzyskiego. Problem zaczyna się jednak wtedy, gdy pragną zbudować prawdziwe, głębokie relacje, które muszą znaleźć oparcie w czymś innym niż nieustanne potwierdzanie atrakcyjności własnego „ja”.

Leczenie zaburzeń psychotycznych typowo kojarzone jest z farmakoterapią. Rzeczywiście leki odgrywają podstawową rolę w terapii psychoz, jednakże nie są one jedynym sposobem na poprawienie stanu chorych – wykorzystywana w leczeniu zaburzeń psychotycznych jest również i psychoterapia. Tak naprawdę możliwości tej metody terapeutycznej stale ulegają zwiększeniu – obecnie obiecujące wydaje się wykorzystanie wirtualnej rzeczywistości jako elementu terapii poznawczo-behawioralnej (CBT).

Wszelkiego rodzaju uzależnienia, w tym uzależnienie od hazardu, nieodłącznie kojarzą się z mężczyznami. To głównie mężczyznom przypisuje się tendencję do owych zachowań, kobiety w tym temacie traktowane są marginalnie. Jak to naprawdę jest ze skłonnościami do nałogu, czy płeć odgrywa w tym procesie jakąś rolę? A jeżeli tak, to jaką? Kto tak naprawdę jest bardziej podatny na używki? Czy w świecie nałogów panuje równouprawnienie? 

O tym, że prześladowanie ze strony rówieśników w dzieciństwie zwiększa w przyszłości ryzyko m.in. zaburzeń depresyjnych czy lękowych, mówi się już od jakiegoś czasu. Naukowcy z angielskiego University of Warwick rzucają jednak nowe światło na aspekt przemocy wśród nastolatków – według nich może ona sprzyjać również i występowaniu zaburzeń psychotycznych w dorosłości i to zarówno u tych osób, które są nękane przez rówieśników, jak i u tych, którzy sami nękają innych ludzi.

Oksytocyna jest jednocześnie hormonem i neuroprzekaźnikiem. Wywiera ona wiele różnych działań w organizmie, m.in. związana jest ona z pojawianiem się u ludzi empatii, oprócz tego oksytocyna nazywana bywa „hormonem miłości”. Ze względu na liczne efekty działania oksytocyny, naukowcy wciąż przyglądają się tej substancji – według jednych z najświeższych doniesień uczonych możliwe jest, iż wywieranie wpływu na oksytocynę mogłoby stanowić jedną z metod leczenia zaburzeń psychicznych, takich jak np. lęk społeczny.

Każdy z nas ma większą, bądź mniejszą potrzebę życia w społeczeństwie. Nawet jeżeli wybierzemy życie w pojedynkę, czy to z potrzeby całkowitej niezależności, niestałości miejsca zamieszkania, czy to z powodu wcześniejszych złych doświadczeń w kontaktach międzyludzkich to i tak zaczniemy szukać substytutów relacji. Zainteresowanie „życiem” innych na portalach społecznościowych, baczne śledzenie życia serialowego, przeglądanie plotkarskich gazet i newsów z życia gwiazd – może to sposób na nudę, a może szukanie pozornego kontaktu z drugim człowiekiem? A może po prostu nie potrafimy być sami?

Apotemnofilia to rzadkie i budzące skrajne emocje zaburzenie psychiczne, polegające na występowaniu u pacjenta chęci amputacji własnej kończyny. Mimo upływu wielu lat od powstawania pierwszych opisów tej jednostki, nadal niejasne wciąż są jej przyczyny. Problemem w przypadku apotemnofilii jest to, że tak naprawdę nie wiadomo, co można zaoferować zmagającemu się z nią pacjentowi.

Seksualność osób starszych jest tematem tabu. W naszej kulturze przyjęło się  założenie, że dzieci i osoby starsze nie mają seksualności, a w związku z tym istnieje niewiele danych naukowych na ten temat. Pogląd, że uprawianie seksu w starszym wieku jest czymś niewłaściwym może być także podzielany przez samych zainteresowanych, a to sprzyja sytuacji, w której osoby takie nie weryfikują swoich przekonań, podejmując aktywność seksualną mają wyrzuty sumienia, a napotykając trudności w tej sferze nie szukają profesjonalnej pomocy.

Odpowiedź na tekst Prof. Piotra Nowaka „Czy ludzie niezrównoważeni psychicznie powinni być przyjmowani na uczelnie wyższe. Dostępny Plus Minus, www.rp.pl, Rzeczpospolita z dnia 05.01.2017, aktualizacja 08.01.2017.Na pytanie zadane w publikacji Pana Profesora Piotra Nowaka „Czy ludzie niezrównoważeni psychicznie powinni być przyjmowani na uczelnie wyższe” zadane na łamach PLUS Minus Rzeczpospolitej (Rp.pl 05.01.2017) odpowiedź jest prosta i jednoznaczna. Brzmi ona TAK. Nie ma najmniejszego powodu aby osoby z problemami natury psychicznej i psychiatrycznej nie były przyjmowane na uczelnie wyższe. Nie ma też żadnego powodu, żeby tych studiów nie kończyły z sukcesem. Nie istnieje także żaden powód dla którego po ich ukończeniu nie miałyby te osoby pracować na otwartym rynku pracy, wnosić swój wkład w życie społeczne i ekonomiczne kraju, tworzyć, płacić podatki, zajmować odpowiedzialne stanowiska. Co więcej, nie istnieją żadne powody, aby nie mogły zostać nauczycielami akademickimi i nauczać.

Niniejszy tekst stanowi podsumowanie aktualnej wiedzy na temat tak zwanego uzależnienia od seksu. Jest to zagadnienie dość kontrowersyjne i w zasadzie nie uwzględniane w klasyfikacjach chorób, a jednocześnie klinicyści spotykają w gabinetach pacjentów, którzy twierdzą, że są uzależnieni od seksu i często rodzi to u specjalisty duże poczucie bezradności. W treści podsumowano znane współcześnie teorie na temat hiperseksualności i tego jak można rozumieć mechanizm uzależnienia od seksu.

Tak jak pacjent z cukrzycą może mieć równocześnie niewydolność serca czy wątroby, tak samo osoba chora na depresję może cierpieć na jeszcze inne choroby czy zaburzenia psychiczne - stan taki określa się mianem współchorobowości. Konsekwencje występowania u jednego pacjenta kilku problemów związanych ze zdrowiem psychicznym są znaczne – część zaburzeń może w końcu zostać przeoczona i przez to nieleczona. Ze współchorobowością w psychiatrii jest jednak związanych jeszcze kilka innych aspektów.

Historycznie psychoterapia humanistyczna miała być zupełnie nową propozycją, którą powstawała w opozycji do nurtów stosowanych wcześniej. Była ona nawet nazywania „trzecią siłą w psychoterapii”. Kładła ona nacisk na podmiotowość klienta oraz docenianie jego zasobów. Obecnie nurt ten nie jest bardzo w Polsce popularny, a niektóre z jego założeń nie wytrzymały próby czasu. Sama jednak idea doceniania zasobów osoby zwracającej się do terapeuty wydaje się ciekawa, a szacunek do pacjenta jest uznany jako uniwersalna wartość w każdym nurcie terapeutycznym.

Niebawem swoje działania rozpocznie nowo powstała poradnia seksuologiczna w Tychach, w której pacjenci będą mogli skorzystać z profesjonalnej opieki personelu medycznego.

Paranoja inaczej nazywana przewlekłą psychozą to choroba w której stopniowo pojawiają się i rozwijają zaburzenia myślenia w postaci fałszywych przekonań, czyli urojenia.

Zaburzenia osobowości to jedne z najbardziej skomplikowanych i spornych zagadnień współczesnej psychiatrii.

Pozycja, która ukazała się na rynku wydawniczym GWP zasługuje na szczególną uwagę. Otóż, jest to pozycja, która zawiera szczegółowy opis zaburzenia zwanego borderline. Zaburzenie osobowości typu borderline, to nic innego jak osobowość chwiejna emocjonalnie.

3 marca w pobliżu miejscowości Szczekociny k. Zawiercia doszło do czołowego zderzenia dwóch pociągów. Wynikiem tego zdarzenia jest 16 ofiar śmiertelnych i ponad 50 osób rannych, które natychmiastowo zostały przewiezione do szpitali. Na miejscu tragedii zjawił się premier Donald Tusk wraz z prezydentem Bronisławem Komorowskim.

Wyniki badań naukowych rzucają nowe światło na rozwój dysocjacyjnych zaburzeń tożsamości. Naukowcy odkryli, że osoby posiadające bogatą wyobraźnię, są na nie bardziej podatni.